Czytając słownik języka polskiego (PWN), hasło Geotermia odczytujemy jako „wykorzystywanie ciepła płynącego z wnętrza Ziemi do produkcji energii elektrycznej i ogrzewania”.

Ziemia zaś to między innymi: 1. trzecia planeta Układu Słonecznego; 2. warstwa piasku, gliny, próchnicy itp. tworząca powierzchnię lądu; 3. powierzchnia, po której poruszają się ludzie; 4. obszar stanowiący pewną całość, np. etnograficzną, geograficzną; 5. ląd; 6. kraj, ojczyzna; 7. teren będący czyjąś własnością. Ziemia więc to termin, którym posługujemy się do określenia wielu przejawów funkcjonowania naszego świata, bo jest Ona materialną podstawą zaistnienia jakiegokolwiek życia. Jest więc to kawał materii umiejscowiony w ściśle określonym miejscu wszechświata, z całym inwentarzem rzeczy i zjawisk z Ziemią związanych, by była ona miejscem znośnym do życia, we wszelkich jego przejawach.

Czy Ziemia zatem, na której żyjemy, jest źródłem energii? Geotermia zakłada fakt, że Ziemia jest takim źródłem i to energii czystej, czyli takiej, która nie brudzi w czasie jej wytwarzania, nie zostawia szkodliwych odpadów i jest jej pod dostatkiem? Czy Ziemia też, jest źródłem pierwotnym energii, to znaczy, że sama ją produkuje? Czy jest źródłem-magazynem, (np. energii słonecznej lub jakiejś bardziej pierwotnej), w którym energia została nagromadzona kiedyś wcześniej i możemy z niej dziś korzystać dla naszych celów?

We wnętrzu ziemi jest na pewno dużo ciepła. Są na świecie źródła termalne, gejzery wyrzucające z jej wnętrza gorącą wodę na powierzchnię; w czasie erupcji wulkanów, doświadczamy takiej energii, aż w wielkim nadmiarze. Nie wiemy jednak nadal i z całą pewnością, czy ta energia z wnętrza ziemi jest energią resztkową, tj. zgromadzoną kiedyś, podczas tworzenia się naszej planety z gazów i pyłów gwiezdnych… czy gdzieś tam, w jądrze ziemi jest coś, o czym wiemy lub nie wiemy, co jest źródłem odnawiającym się w znaczeniu bardziej dosłownym? Czy to coś, moglibyśmy potraktować jako źródło pierwotne?

O Słońcu i jego wnętrzu wiemy więcej, niż o wnętrzu Tego, po czym stąpamy, na co dzień. Nauka, technologie, w tym przypadku zawodzą, ponieważ łatwiej nam budować statki kosmiczne niż urządzenia, które wyślemy kilkadziesiąt, kilkaset kilometrów pod powierzchnię skorupy ziemskiej. Wydaje się, że ilość pieniędzy, które inwestuje się na patrzenie w gwiazdy, powinna w odpowiednich proporcjach, zostać skierowana na badania wnętrza ziemi. Tam głęboko pod ziemią, a nie na obcych planetach, może skrywać się rozwiązanie wielu problemów tego świata z Jego cywilizacją, kulturą i konsumpcją. Geotermia jest i jest możliwa do wykorzystania w celach energetycznych (i nie tylko). W ziemi, na terenie Polski, jest wiele gorącej wody. Mamy geotermię i możemy z niej czerpać ciepła do woli. Trzeba tylko dowiercić się bezpiecznie na odpowiednią głębokość, wydobyć gorącą wodę, czasem pod dużym ciśnieniem, odzyskać z niej energię i… tu właśnie zaczynają się problemy z geotermią. Musimy jeszcze jakoś odzyskać z niej minerały albo tę samą wodę zatłoczyć z powrotem do wnętrza ziemi. Woda geotermalna jest silnie zmineralizowana i bardzo często słona. Po wydobyciu na powierzchnię, minerały od razu wytrącają się, zamieniając w kryształy, zatykają odwierty i rurociągi. Zostawić jej na powierzchni, wlać do rzeki nie można, bo zatruje ona tam wszystko, co żyje. Jedynym rozwiązaniem jest odzyskać minerały lub zatłoczyć z powrotem w miejsca skąd wydobyliśmy ją na powierzchnię. Z tym jest najwięcej problemów… ale od czego jest nauka ? Nieprawdą jest, że poza węglem, który się kończy, nie mamy pod ziemią w Polsce wiele, na czym moglibyśmy się bogacić. Ostatnio wiele mówi się o złożach gazu łupkowego. Lepszym jednak surowcem jest gorąca woda. Trzeba ją tylko nauczyć się wykorzystywać.