Dzięki chrześcijaństwu, w X wieku, Europa ukształtowała się pod względem kulturowym i politycznym. Obraz cywilizacyjny dzisiejszej Europy jest w przybliżeniu odbiciem tej sprzed tysiąca lat.

W X wieku doszło do istotnych przemian na całym terytorium Europy. Już wcześniej rozpadło się cesarstwo Karolingów. Nastąpiły najazdy Węgrów, których dopiero w połowie stulecia zatrzymał Otton I, którego władza w tym czasie umocniła się. Zwycięstwo to ustabilizowało sytuację polityczną. Otton stał się najpotężniejszym władcą i mógł więc marzyć o odtworzeniu dzieła Karola Wielkiego. Został cesarzem i rozpoczął proces chrystianizacji kolejnych plemion w północnej i środkowej Europie. Podporządkował sobie Czechów – spadkobierców Państwa Wielkomorawskiego. Rozpoczął ekspansję na terytoria Słowian północnych.

W takich też okolicznościach znalazł się nasz książę Mieszko, przejmując dziedzictwo po ojcu. Nie wiemy — czy to jakaś specjalna intuicja, czy wiedza, czy zwykła przezorność w obliczu potęgi przeciwnika, a może polityczna kalkulacja obu, jednocząca Mieszka i Ottona w walce ze wspólnym przeciwnikiem? Wszystko to pewnie po trochę. Ważne jednak, że książę Polan zrozumiał wagę Chrztu łączącego, silniejszymi więzami niż polityka, społeczność Polan ze społecznością ochrzczonych. Podobnie zrobili też niebawem Normanowie z dalekiej północy, Węgrzy, a Ruś zdecydowała się na chrzest z Bizancjum. Pod koniec X wieku, niemal cała Europa była chrześcijańska, a jej struktura polityczna przetrwała zasadniczo kolejne 1000 lat.

/w nagłówku fragment obrazu Jana Matejki „Zaprowadzenie chrześcijaństwa” - Muzeum Narodowe w Warszawie/